“ปล่อยแพรนะคะ เดี่ยวใครมาเห็นเข้าจะน่าเกลียด” เด็กสาวยื้อดึงมือออก มองเข้าไปบนคุ้มอย่างระแวดระวัง แต่นายแพทย์สฤษด์คุณกลับดึงร่างบางมาโอบไว้
“ก็ดี ฉันจะได้ปาวประกาศชะเลยว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน โดยเฉพาะไอ้หน้า ปลาจวดแฟนยัยปีบนั่น มันจะได้รู้ชะทีว่าเธอเป็นของใคร”
“คุณหมอหมายความว่าอย่างไร* แพรสาเบี่ยงตัวออก หันมาเผชิญหน้า ความสงสัยผุดขึ้นที่ดวงตาคู่หวาน นายแพทย์สฤษด์คุณพูดแปลก พูดไปถึง แม่แรงไฟฟ้า
ลูกชายท่านรัฐมVเตรีคนนั้น ไม่ได้ตื่นกลัวว่าเขาจะโกรธจะขึ้ง แต่เด็กสาวกลับ กลัวไปถึงเรื่องอันน่าอับอาย ความเสีอมเสียที่มีคนมาลวนลามเกาะแกะ คนเดียว ไม่พอ พิเรนทร์มีถึงสอง
“จะหมายความว่าอย่างไร เธอเป็นของฉัน ฉันไม่ต้องการให้ใครมายุ่ง” แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
“แล้วคุณหมอรู้ได้อย่างไร ว่าเขามายุ่งกับแพร”
นายแพทย์สฤษด์คุณหน้าเจื่อน ไม่กล้าสบสายตาคู’หวานนั้นทิ่มองมาอย่าง เคลือบแคลง
“ก็…แค่มองตามันเวลามองเธอฉันก็รู้ จะอย่างไรก็ช่างเถอะ ผู้ชายด้วยกัน ดูกันออก ว่าแต่เธอเถอะ อย่าไปยุ่งกับมันก็แล้วกัน รู้ตัวซะบ้างว่าเธอน่ะเมียใคร”
“แล้วกล้าให้บอกมั้ยล่ะคะ ว่าแพรน่ะเมียใคร” เด็กสาวเชิดหน้ามอง สบสายตายิ้มหยัน เห็นอาการกระอักกระอ่วนของคนตรงหน้าก็ยิ่งสมเพช
“พอเอาเข้าจริงคุณหมอนั่นแหละที่ไม่กล้า กลัวใช่มั้ยคะ ว่าคุณพันธุรพี จะรู้แล้วจะถูกตัดออกจากกองมรดก อึ! สมบัติก็มีออกมากมาย จะต้องการ มันไปถึงไหนกันคะ”
“แพร แต่ฉันจริงใจกับเธอนะ” แม่แรงยกรถ
“ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ แพรสะอิดสะเอียน” รีบเดินห่างออกมาแต่อีกฝ่าย กลับฉุดดึงไว้ หน้าคร้ามใหญ่ซุกไซ้ที่ดวงหน้าหวานอย่างแหนหวง
“ฉันรักเธอนะแพร เธอจะเป็นของใครไม่ได้นอกจากฉัน”