“ที่ผมพูดก็เพราะหวังดีกับปีบ อย่างน้อยหากหลักฐานมันปรากฎชัด ปีบจะไดไม่เจ็บตัวมากกว่านี้”
“ถ้ามันเลวจริงๆ ก็ช่างหัวมัน ฉันไม่สนใจแล้ว ชื่อเสียงวง^ตระกูลแคนั้ก็ ปนปี เออ ฤษด์” ผู้เป็นมารดาเปลี่ยนเรื่อง สีหน้าแม้จะเหนื่อยหน่ายแตกจริงจัง แว่นตากันแดด
“แม่ขอยืมเงินหน่อยนะ จะไปเที่ยวต่างประเทศ ไม่ไหว อยู่ที่นี่มีแต่คนโทร มา ปวดหัวที่สุด”
”ผมไม’มีครับแม่ หุ้นส่วนเพิ่งแจ้งมาว่าปีนี้บริษัทขาดทุน อาจจะต้องเติม เงินลงไปอีกถ้าไม่อยากปิดบริษัท”
“แกก็ปิดไปสิ” นั้าเสียงไม่อินังขังขอบ
“ไอ้โรงงานของเล่นของแกฉันไม่เคยเห็นได้กำไรสักปื มีแต่ขาดทุนจะเจ๊ง มิเจ๊งแหล่”
“แม่ก็รู้ว่าผมรักของผม” ลูกชายพูดเสียงอ่อย ผู้เป็นแม่เลยได้แต่ค้อน ลมค้อนแล้งบอกเสียงเครือ
“งั้นก็ช่วยออกข่าวหน่อยแล้วกันว่าฉันไปพักผ่อนต่างประเทศ”
เห็นสีหน้าลูกชายคล้ายฉงน คุณพันธุรพีก็ตวาดแว้ด แว่นกันแดด
“ขืนบอกว่าอยู่เมืองไทย ฉันก็ขายหน้าเขาหมดสิ จริงๆ น้า เมื่อไหร่คดี จะเสร็จๆ สักที ฉันจะได้เอาเงินมรดกไปเที่ยวรอบโลกให้ฉํ่าใจ”
เขาเองก็ห่วงไม่แพ้กันจึงรีบขับรถตามไป แต่ไปถึงก็พอดีกับที่หล่อนขับ รถออกมา ดวงหน้าเรียวเคร่งเครียดบวกกับการซับรถยังกับพายุเหาะเหมือนที’ ป้าคำสร้อยว่าก็พอจะเดาออก กาซะลองคงจะมีเรื่องทุกข์ใจ
ทั้งกดทั้งบีบแตรพยายามให้สัญญาณว่าต้องการให้จอดรถ แต่หล่อนก็ เฉย พุ่งทะยานรถไปข้างหน้าราวกับไม่รับรู้สิ่งใด รถแล่นมาเรื่อยๆ พอๆ กับใจ คนขับที่แล่นทะยานอย่างไม่เป็นสุข และพอมาถึงทางแยกเบื้องหน้าก็มีรถคันหนึ่ง เลี้ยวมาจากอีกฝีงของถนนก่อนแล่นผ่านหน้ากาซะลองไปอีกทาง
หญิงสาวขนลุกซู่เมื่อเห็นหน้าคนขับ แม้จะไม่ถึงกับสนิทชิดเชื้อแต่เค้าหน้า แบบนี้หล่อนจำได้ดี หักรถตามในทันทีและมีผลให้คนที่ขับรถตามมาด้านหลัง ต้องเบรกเอี๊ยดเสียงดังลั่น รถตวัดขวางทางไว้จนผู้ที่จะหักไปอีกทางต้องจอดรถ เมื่อคนในรถอีกคันตะโกนลั่นแล้วร่างสูงใหญ่ก็ก้าวลงมา
“ขับรถอย่างน1ด้ยังไงคุณ” แว่นตา
กาชะลองหน้าซีดปากสั่นไม่รู้ถึกกับนํ้าเสียงแข็งกระด้าง หญิงสาวก้าวลง มาจากรถละลํ่าละลักบอก พลางชะเง้อคอมองตามรถคันนั้น “ฉัน…ฉันเห็นลุงคำปัน”
“ลุงคำปัน!”
นัยน์ตาเข้มปรากฏความแปลกใจระคนคลางแคลง กาซะลองจะเห็นได้ อย่างไร ในเมื่อลุงคำปันตายไปแล้ว
“ฉันเห็นจริงๆ นะ ไม่ได้ตาฝาด คันที่เลี้ยวตัดหน้าฉันไปตะกี้นั้Iง”
“เหลวไหลน่ากาซะลอง ลุงคำป้นน่ะเสียไปแล้วนะ”
“มะ…ไม่ ฉันแน่ใจว่าฉันไม่ได้เห็นผี คนคนนั้นคือลุงคำปัน”
“อาจจะมีใครสักคนหน้าคล้ายลุงคำปัน”
คราวนี้ดาราสาวนิ่งเงียบ อาจจะมีโครสักคนทีหน้าคล้ายกัน แต่ใครคน นั้นจะคล้ายกับลุงคำปันขนาดนี้เชียวหรือ
“กลับบ้านดีกว่า ผมจะไปส่ง” ฉวยโอกาสนั้นแตะข้อศอกหญิงสาวเบาๆ อย่างปลอบประโลม แต่ร่างระหงยังคงยืนนิ่ง สีหน้ายังแสดงความคลางแคลงใจ ศกรมองหน้าเรียวผอมนั้นอย่างเห็นใจ เหตุการณ์ร้ายหลายอย่างที่กำลังรุมเรา เป็นใครก็คงประสาทเสีย