Day: January 14, 2016

ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้ผู้ที่กำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องต้องหยุด ชะงักเพียงแค่นั้น มือผอมบางที่ถือถาดบรรจุอาหารสันระริก แต่ยังคงฝืนใจที่ จะประคองไม่ให้มันตกแตกลงไป แพรสาพยายามเมินที่จะไม่มองภาพผู้กองใน ดวงใจตระกองกอดนายสาวอย่างทะ^ถนอม เด็กสาวกัดริมฝืปากแน่นกลั้นก้อนสะอื้นไม่ให้มันดึงดันไหลออกมา…เจ็บ หนึบที่หัวใจเมื่อไม่อาจปฏิเสธความจริงที่เห็นและเป็นอยู่ ที่แท้…หัวใจของผู้กองศกรอยู่ที’คุณกาซะลองเสมอมา หันหลังเดินกลับด้วยความรู้สึกที่เลื่อนลอย ในใจของเด็กสาวเคว้งคว้าง นาทีนี้…หล่อนจะเทลือใครอีก พ่อก็เพิ่งจากไป…ร้อยตำรวจเอกศกร เขา ก็ไม่เคยมีใจให้ เดินเข้าโรงครัวไปเก็บสำรับอาหารโดยที่ไม่คิดจะเอาไปให้นายสาว ป้า คำสร้อยอดถามไม่ได้เมื่อเห็นอาหารไม่ได้พร่องลงไปเลย “นี่คุณปีบไม่กินอะไรเลยหรือแพรสา” เด็กสาวพยักหน้าเล็กน้อยตอบเสียงกระแทกกระทั้น “อิ่มอกอิ่มใจขนาดนี้ คุณปีบคงกินอะไรไม่ลง!” แม่แรงไฟฟ้า สนิทสนมกับคุณหมอตั้งแต่ เมื่อไร แม่บ้านเก่าแก่อดตั้งคำถามในใจไม่ได้ หญิงวัยกลางคนแกล้งเมินมองไป ทางอื่น เมื่อเห็นนายแพทย์ใหญ่มีท่าทางอิหลักอิเหลื่อ ความหึง…ความหวงทำให้เขาเก็บความรู้ลืกไวIม่ได้ หน้าร้อนเป็นแถบๆ เมื่ออ่านสายตาของอีกฝายออก ยังดีทิ่เป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยงในบ้าน หากเป็นคน อื่นเขาจะเอาหน้าไวIหน แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์ “ช่างเถอะ ไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร”…

มาทำงานที่ค้างต่อก็พอดีเหลือบเหั๊นร่างเล็กบางของผู้ที่นายแพทย์สฤษด์คุณ กำลังตามหาโผล่ออกมาจากพุ่มไม้หนาข้างเรือนพักอย่างระแวดระ^ง ก่อน สาวเท้าไปทางด้านหน้าคุ้มอย่างรวดเร็ว แม่บ้านเก่าแก่เขม้นมอง อุวะ! สองคนนี้เล่นเอาเถิดเจ้าล่อกันรึไง สงสัย ต้องจับเข่าคุยกับแพรสา! ร่างบอบบางของเด็กสาววิ่งมาหลบอยู่ข้างซุ้มดอกปีบตรงมุมตึกด้านหน้า แพรสาลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแต่ในใจยังเต้นระทึก แม่แรงไฟฟ้า เมื่อครู่หล่อนเห็นนายแพทย์สฤษด์คุณเดินตรงลิ่วไปยังห้องพัก อารมณ์ เศร้ากำสรดที่มีต่อผู้กองหนุ่มแทบเลือนหายเปลี่ยนเป็นความขยะแขยงแทน เมื่อรู้ว่านายแพทย์ใหญ่มาหาหล่อนด้วยวัตถุประสงค์อันใด ไม่ต้องรอให้ประวัติศาสตร์ความเลวร้ายมันเกิดขึ้นชาสอง หล่อนรีบหลบ ออกมาจากห้องทันที แต่กระนั้นก็ยังมายืนใจคอระทึกด้วยร้ว่านายแพทย์หนุ่มไม่ ยอมรามืออย่างง่ายๆ เป็นแน่ ครั้งนี้อาจจะรอด แต่ครั้งหน้า…และที่สำคัญหล่อน จะหลบมนุษย์ใจโฉดผู้นั้นได้นานแค’ไหนนอกจากหนีไIเจากทิ่นิ่’ให้.เร็วที่สุด และ คนคนเดียวที่จะช่วยหล่อนได้คือร้อยตำรวจเอกคกร ดวงตากลมโตมองนิ่งไปที่ตัวตึก ภายในใจเด็กสาวร้อนรุ่ม เวลาก็ผ่านมา ตั้งนานแล้วผู้:กองยังไม่ลงมาจากตึกอีกหรือ ‘ผู้กองจะคุยอะไรกับคุณปีบอีก ในเมื่อ ทุกคนก็รู้กันอยู่แล้วว่าคุณปีบกับลูกชายรัฐมนตรีคนนั้นเป็นผู้วางแผนฆ่าคุณท่าน แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์ ยืนฮึดฮัดๆ อยู่อย่างนั้น จวบจนร้อยตำรวจเอกศกรก้าวลงมาจากตึก…

แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรแพรสาก็ชิงพูดก่อน “ผู้กองพอจะมีเวลาที่จะคุยกับแพรมั้ยคะ” “เอาสิ แพรมีเรื่องอะไรก็พูดมา” “พูดแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวายังงั้นหรือคะ” เด็กสาวยิ้มหยัน อารมณ์น้อยเนื้อตํ่าใจทำให้พูดออกมาโดยไม่ทันคิดถึง ความควรไม่ควร “แพร!” ผู้กองหนุ่มเน้นเสียงเข้ม ถึงเขาจะสงสารเอ็นดูเด็กสาวตรงหน้า แต่กิริยา ท่าทางที’หล่อนหำช่างไม่น่ารักเอาเสียเลย ชะรอยหล่อนคงไม่รู้เพราะความหึงหวง ร้อนรุ่มมันกลบความรู้ถึกล่วนอื่นไปหมด แพรสาจึงพูดต่อแบบไม่ยั้ง “ความเดือดร้อนของแพร ผู้กองเก็บเอาไปคิดบ้างมั้ย หรือวันๆ เอาแต่ คิดเรื่องคุณปีบๆๆๆ จนไม่มีเวลาคิดถึงเรืองอะไร” “แพรสา นี่เธอเป็นอะไร คุณปีบเขามาเกี่ยวข้องอะไรด้วย” แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์ “เกี่ยวสิคะ เพราะถ้าไม่มีคุณปีบ ผู้กองคงจะสนใจความทุกข์ร้อนของแพร มากกว่านี้ แพรเห็นนะคะ…ว่าผู้กองทำอะไรกับคุณปีบในห้อง ผู้กองรักคุณปีบ ลงหรือคะ ทั้งๆ ที่คุณปีบน่ะวางแผนฆ่าคุณท่าน” “แพรสา นี่เธอเหลวไหลไปใหญ่แล้วนะ อย่าลืมสิว่าคุณปีบเป็นนายของ…

ถึงวงส์ตระกูลหมด” “ก็ปีบเขาเป็นดาราดังนี่คะ ประชาชนย่อมสนใจ” “ผมก็รู้ แต่ที่ผมไม่รู้คือใครกันเป็นคนปล่อยข่าว คนเราเนี่ยจริงๆ ชอบ ยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่มีที่สินสุดทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัว” ศรานตาสะอึก มั่นใจแน่ว่านายแพทย์สฤษด์คุณไม่มีวันรู้ว่า หล่อนเป็นคน ส่งข่าวให้หน้าหนังสีอพิมพ์ หล่อนเป็นคนไกล ไกลเกินกว่าที่ทุกคนจะนึกถึง แต่พยาบาลสาวก็อดหน้าชาไม่ได้ มันเหมือนถูกด่า4งๆ หน้า “อีกหน่อยข่าวก็คงเงียบไปเองค่ะ” หล่อนอ้อมแอ้มบอก “ผมก็หวังอย่างนั้น เพราะก็สงสารหลานเหมือนกัน จริงๆ แล้วปีบไม่ใช่ คนเลวร้ายอะไร เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นปีบก็แย่ ประเดี๋ยวงานเงินหายหมด” “ปีบไม่มีงานเหรอคะ” จักรยานล้อโต “ตอนนี้Iม่แต่อีกหน่อยอาจใช่ คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ คนเรามันคอยเหยียบยํ่า คนที่กำลังล้มทั้งนั้น พูดไปพูดมาผมก็ชักเป็นห่วงยัยปีบ เอ…หรือว่าจะให้ แต่งงานกับคุณดิสธรดี เขาเป็นถึงลูกชายท่านรัฐมนตรี บางทีตำแหน่งของพ่ออาจ จะช่วยกลบเรื่องคาวๆ ของลูกได้” พูดเป็นเชิงรำพึงแต่คนฟังถึงกับทำตาโต…

“พี่เสียใจจริงๆ นะปีบ ทางช่องเขาไม่อนุมัติให้ปีบแสดงนำละครเรื่องใหม่ ก็เรื่องข่าวนั่นแหละ พี่เลยจำเป็นต้องเปลี่ยนตัว” เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีของการเป็นผู้จัดที่ไลลๅพูดฏอกมๅฏย่ๅงกระท่อน กระแท่น ผู้จัดสาวหน้าเจื่อน การเป็นฝายปฏิเสธมันพูดลำบากมากกว่าการถูก ปฏิเสธมากนัก แต่แปลกที่กาซะลองนั่งฟงอย่างนิ่งสงบ หญิงสาวเพียงแต่ลอบ ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ในที่สุดข่าวร้ายมันก็มา แต่ยังช้ากว่าที่คิด จักรยานล้อโต “ปีบเข้าใจค่ะ” หล่อนบอกและไม่ประสงค์ที่จะชวนสนทนาในเรื่องเดิมๆ อีก ร่างระหงผุดลุกขึ้นเดินไปยืนที่ริมระเบียง แสงแดดที่ทอดผ่านทำให้ไลลามองเห็น ความผ่ายผอมได้อย่างชัดเจน ยิ่งเมื่อเจ้าตัวอยู่ในชุดดำไว้ทุกข์ทั้งชุด กาชะลอง ก็ยิ่งดูซีดเซียวทรุดโทรม หญิงสาวหันกลับมาพูดเสียงอ่อน “พี่หล้าอยู่ค้างที่คุ้มกับปีบนะคะ อุตส่าห์มาหาปีบถึงที่คุ้ม” “พี่ตั้งใจอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ ปีบอย่าคิดมากนะ ยังไงพี่ก็เชื่อว่าปีบบริสุทธิ้” “ขอบคุณค่ะพี่หล้า” จักรยาน fat bike ผู้สูงวัยกว่าเดินมาหา ไลลามองที่ดวงหน้าเรียวนิ่ง ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเห็นความ ไม่พ้นเรื่องตัวเอง พยายามสงบจิตสงบใจทำไม่รู้ไม่เห็น…

“จะไม่มีงานแต่งอะไรทั้งนั้นหรอกอุ๊ เพราะที่หนังสือพิมพ์ลงน่ะข่าวลือ” “อ้าว! จะลือได้ยังไง ในเมื่อคุณหมอก็เป็นคนบอกกับเราเองว่าจะให้ปีบ แต่งงานกับคุณดิสธรกลบข่าวลือ” คราวนี้สมใจ เพราะกาซะลองกรีดเสียงแหลม “อะไรนะ น้าฤษด์น่ะหรีอบอกอุ๊!” เหมือนใจจะขาดรอนๆ ระหว่างรอคำ ยีนยันจากปากของอีกฝาย สฤษด์คณน่ะหรือที่เป็นคนบอกว่าหล่อนจะแต่งงาน บอกทำไม เขาทำอย่าง นั้นเพื่อประโยชน์อะไร จักรยานล้อโต “ใช่! ไม่งั้นเราจะวิ่งมาหาปีบถึงนี่เหรอ ว้า ไม่เอาน่า จะปิดเพื่อนฝูงไปทำไม เราเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันนะปีบ ศกน่ะ แค่เราไปบอกข่าวเขายังดีใจจะตาย ถ้าเป็นตัวปีบไปบอกเองเขาจะดีใจแค่ไหน” รู้สักเหมือนตัวเองชวนเซจวนจะเป็นลม ดีอยู่หน่อยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ กาซะลองจึงได้อาสัยที่เท้าแขนเป็นหลักยึดไว้ ศรานตายืนยันออกอย่างนี้ แสดง ว่าไม่ใช่ข่าวลือ ไม่ใช่การล้อเล่น แต่คำถามที่ยังคาใจ ผู้เป็นน้าทำอย่างนี้ทำไม นั่งเลื่อนๆ ลอยๆ ใจคอไม่อยู่กับตัว จวบจนเมื่อศรานตาขอตัวกลับ…