เมื่อป้าคำสร้อยเดินตัวลีบเข้ามา
“เข้ามาทำไมคำสร้อย” ^.
“นี่ก็เป็นความประสงค์ของคุณปรียางค์ศรีครับ ท่านอนุญาตให้คนในบ้าน เข้ามาฟังการเปิดพินัยกรรมได้ทุกคน”
ทนายดำรงตอบแทน คนเก่าแก่งกๆ เงินๆ อย่างป้าคำสร้อยจะไบ่สู้รบ ตบมีอกับคุณพันธุรพีได้อย่างไรไหว แค่เจอสายตาเหยียดหยามของ^ายนั้นก็ ไม่รู้จะซุกตัวนั่งที่ไหน
■ถ้าทุกคนมาพร้อมแล้ว ผมว่าเปิดพินัยกรรมเลยดีมั้ยครับคุณอา”
ไม่มีใครคัดค้านร้อยตำรวจเอกศกร แม่แรงไฟฟ้า
“หลานสาวสุดที่รักของฉันมันก็ยังหนีคดีอยู่น่ะสิคะคุณทนาย และถึงจะ อยู่หรือไม่อยู่ก็ไม่มีความหมาย ในเมื่อสุดท้ายยัยปีบก็ต้องถูกตัดออกจากกอง มรดกอยู่ดี”
ไม่มีใครโต้เถียงจนศกรใจหาย ราวกับ1นสายตาผู้อี,นกาซะลองคือคนผิด อย่างแท้จริง สบตานายตำรวจที่ร่วมเข้าฟังการเปิดพินัยกรรมด้วย แต่ละคน ต่างส่งสายตาให้กำลังใจจนค่อยยังชั่ว อย่างน้อยโนความเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ยังมีความยุติธรรม
ทนายดำรงกวาดสายตามองโดยรอบ เมื่อเห็นทุกคนอยู่ในความสงบก็เปิด ซองพินัยกรรม สายตาทุกคู่จับอยู่ที่ซองสีนํ้าตาลเข้มที่ภายในบรรจุกระดาษสีขาว อยู่สองสามแผ่น ทนายประจำคุ้มอ่านข้อความบนกระดาษตั้งแต่วันที่ที่คุณ ปรียางค์ศรีได้ทำพินัยกรรม รายละเอียดแห่งทรัพย์สมบัติที่มีความยาวอยู่หลาย หน้ากระดาษ4งบ่งบอกถึงฐานะความมั่งคั่งของเจ้าของคุ้มฎคากาซะลองได้เป็น อย่างดี สีหน้าของเหล่าบรรดาทายาทดูแช่มชื่นเมื่อรู้มูลค่าของทรัพย์สิน แต่ก็ ยังอยู่ในภาวะนิ่งเฉยไม่เหมือนกับตอนที่ทนายดำรงเอ่ยปาก
“ซึ่งคุณปรียางค์ศรีได้แบ่งมรดกทรัพย์สินเป็นส่วนๆ ดังนี้-“ แม่แรงยกรถ
เหมือนทุกคนจะอยู่ในความนิ่งสงบยกเว้นสายตาที่ไหวระริกบอกลึงความ ตื่นเต้น ทนายดำรงกวาดสายตามองโดยรอบ เว้นจังหวะให้มีการสำรวมความ รู้สึกแล้วจึงอ่านต่อ
ทรัพย์สิน ไม่ใช่ปล่อยให้ป้าแกทำตามอำเภอใจ”
“แต่คุณปรียางค์ศรีมีสิทธิโดยชอบธรรมตามกฎหมายนะครับคุณพันธ์รพี เธอเป็นผู้ถือสิทธิในกองมรดกทุกอย่าง”
“ฉันไม่ยอม ถ้าฉันรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่ทิ้งทรัพย์สมบัติไว้มากมายขนาดนี้ จ้างให้ฉันก็ไม่ยอมเอาหรอกเงินก้อนเท่าขี้เล็บก้อนนั้น ฉันจะถือว่าคุณพี่มีเจตนา ที่จะปกปิดข้อเท็จจริง ฉันจะฟ้อง” ประกาศลั่นโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม นายแพทย์สฤษด์คุณเดินตามมารดาที่กระแทกกระทั้นออกนอกห้องไปรวมทั้ง คนอื่นๆ
ร้อยตำรวจเอกธีรัชเดินเข้ามากระซิบที่ร่างสูงใหญ่ “ฉันจะตามแม่ลูกคู่นั้นไป ส่วนนายก็จัดการตามแผนแล้วกัน”
ศกรพยักหน้า สบตากับนายตำรวจอีกสองสามนายที่ติดตามมา ก่อนเดิน
เลี่ยงออกไปด้านนอกอีกทางโดยมีสายตาพันตำรวจเอกทรงยศมองตาม9ย่างห่วงใย ทนายดำรงเดินเข้ามาใกล้ ในมือยังถือแฟ้มเอกสารไว้แน่น
■แผนของผู้กองศกรจะได้ผลรึเปล่าครับท่านผู้กำกับฯ!” แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
“ผมก็ยังไม่รู้…แต่อย่างหนึ่งแผนนี้ผมก็โล่งใจแล้วว่าคุณกาซะลองไม่ได้เป็น คนฆ่าคุณปรียางค์ศรี”
บุรุษวัยเดียวกันยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัย อย่างน้อยคุ้มภูคากาชะลองกIม่
ได้มีอาถรรพ์อย่างที่ใครๆ คิด
กาซะลองเดินวนเวียนอยู่ภายในอุโมงค์ ร่างระหงดูเหี่ยวแห้งทรุดโทรม มันเป็นความทดท้อที่ไม่สามารถหาทางออกส่โลกภายนอกได้ เริ่มหมดแรงทั้งแรง ใจและร่างกาย ยิ่งเห็นความวุ่นวายโกลาหลที่เบี้องบนก็ยิ่งทุกข์ท้อ แม้ไม่
สามารถล่วงรู้ถึงบทสนทนา แต่ท่าทางการกระทำทุกอย่างบ่งบอกชัด มรดกเลือด! กำลังมีปัญหา
เหวี่ยงกำปีนไปที่ฝาผนังอย่างโกรธแค้น ทำไม…ทุกอย่างถึงต้องลงเอยแบบนี้ มีแต่ความหิวกระหายในทรัพย์สมบัติ จนลืมหมดแม้กระทั่งมนุษยธรรมในใจ
ยินเสียงกุกกักตรงปากอุโมงค์ ร่างระหงยืนนิ่ง คิดหนักกับภยันตรายที่ อาจจะเกิดขึ้น