“แพรบอกให้ปล่อย” สะบัดตัวออกเต็มแรงจนคล้ายตัวจะเซออกมา แต่ คนที่เซไปอีกทางและล้มไม่เป็นท่ากลับเป็นนายแพทย์สฤษด์คุณเมื่อถูกหมัด หนักๆ เข้าไปอย่างจัง
“รังแกผู้หญิงอย่างนื้ไม่สวยเลยคุณหมอ”
ดิสธรที่นอนร้องโอดโอย
“มีอะไรกันคะ ทำไมถึงต้องใช้กำลังกันอย่างนี้” แม่แรงไฟฟ้า
กาซะลองถามเร็วปรื๋อ สีหน้าของหญิงสาวทั้งตกใจทั้งไม่พอใจ พอจะมอง รูปการณ์ออกว่ามีเด็กสาวแพรสาเป็นชนวน มันน่าอนาถโจแท้ๆ ต่างมีสกุล รุนชาติกันทั้งคู่ จู่ๆ มาทำตัวราวกับกุ๊ยข้างถนน
“ไม่มีอะไรค่ะคุณปีบ คุณหมอกับคุณดิสธรมีเรึ่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย” แพรสารีบออกตัวก่อน มันน่าอับอายหากจะให้ชายทั้งสองชิงกันเล่าว่ามีเรี’องมีราว กันเพราะเหตุโด แต่คุณพันธุรพีที่วิ่งกระหืดกระหอบลงมาจากตึกทีหลังเป็น ฝ่ายไม่ยอม แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
“มีอะไรกัน…ตาย! ฤษด์ ใครทำลูกชายฉัน” ผู้เป็นมารดาตรงเข้าไปประคอง ลูกชายอย่างหวงแหน ใจแทบขาดเมื่อเห็นหน้าลูกปูดบวมไปทั้งหน้าราวกับโดน ผึ้งรุมต่อยทั้งฝูง
“มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะคุณยายเล็ก”
“เข้าใจผิดนิดหน่อย! นี่แกเป็นบ้าไปรึเปล่าแม่ปีบ เรื่องแค่นี้ว่านิดหน่อย อ๋อ! นี่คงเป็นสมีอแฟนแกใช่มั้ยถึงได้ปกป้องกันขนาดนี้” ปล่อยมือที่กำลังโอบ ลูกชายหันมาชี้หน้าหลานสาวเร่าๆ ตะคอกเสียงดัง
“นี่แกรักมันหลงมันถึงขนาดลืมญาติลีมเชื้อ นํ้ามันข้นกว่าเลือดไปแล้วใช่ มั้ยแม’ปีบ” แม่แรงยกรถ
“คุณยายเล็กคะ ปีบเองก็ไม่ได้รู้เรื่องมากไปกว่าคุณยายเล็กหรอกค่ะ แต่คุณดิสธรเองเขาก็เจ็บเหมือนกัน ปีบเลยอยากให้เรื่องมันจบๆ ต่างคนต่าง อยู่จะดีกว่ามั้ยคะ”
“ไม่! ฉันลังให้แกไล่มันออกจากคุ้มเดี๋ยวนี้ ถ้าแกไม่ไล่ฉันจะไปแจ้งตำรวจ ว่ามันบุกรุก เอาให้มันขึ้นหน้าหนึ่งไปเลย”
“เชิญเลยค่ะ ปีบขึ้นหน้าหนึ่งจนชินแล้ว ถ้าจะขึ้นอีกลักอาทิตย์สอง อาทิตย์มันก็คงไม่แปลกหรอก”
“ยัยปีบ”
ซีกหน้าเรียวหันโดยอัตโนมัติเมื่อถูกแรงกระทบจากฝ่ามีอผู้เป็นยาย กาชะลองนี้าตาคลอ ไม่ได้เจ็บที่กายแม้แต่นิดเดียว แต่เจ็บที่ใจจนชาไปหมด