กือดี1ม่มีที’สันสุด คุณพันธุรพีคำรามในใจ เหยียดริมสปากออกบอก เสียงกร้าว
“แกมีธุระอะไร”
■ปีบอยากรู้เรื่องที่คุณน้าว่าปีบจะแต่งงานกับคุณดิสธร”
คุณพันธุรพียักไหล่ สฤษด์คุณเคยมาเปรยๆ ให้ฟังเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิด ว่าลูกชายจะเอาจริง เดินเฉียดร่างบอบบางไปอีกทาง แว่นตากันแดด
“คุยทำไม ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว บารมีของท่านรัฐมนตรีสมศักด คงคุ้มกะลาหัวแกกับคู่รักของแกได้”
“คุณยายเล็กคะ” หลานสาวเอ่ยเสียงเครียด คุณพันธุรพีเมินหน้าหนี กาซะลองกำมือแน่น กิริยาเซ่นนี้ผู้เป็นยายไม่เคยทำ แว่นกันแดด
“ปีบไม่จำเป็นต้องอาสัยบารมีใครมาคุ้มกะลาหัวในเมื่อปีบไม่ได้ทำผิดอะไร”
“การที่แกกับนายดิสธรวางแผนฆ่าคุณพี่น่ะหรือไม่ผิด!”
แม้จะได้ยินมานับครั้งไฝถ้วน แต่แรงสะเทือนใจก็ไม่เคยลดหย่อนเลย ล’กครา กาซะลองเม้มปากแน่น ความเคารพที่ยังมีกันอยู่ทำให้หญิงสาวได้แต่ สะกดอารมณ์ที่จะไม่เอ่ยวาจาก้าวร้าวออกไป
“ค่ะ ปีบไม่เคยทำผิดอะไร ไม่ได้ทำผิดอะไร โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้คุณ ยายจากไป”
“เอาไว้ให้ฉันมีหลักฐานก่อนเถอะแม่ปีบ แกดิ้นไม่หลุดแน่”
“คงจะเสียเวลาเปล่าค่ะคุณยายเล็ก เพราะปีบไม่ได้ทำ ส่วนเรื่องที่ปีบจะ แต่งงานหรือไม่นั้น ขอให้เป็นธุระของปีบเองเถอะนะคะ ฝากบอกคุณน้าฤษด์ ด้วยว่าปีบคงไม่รบกวน” บอกแค่นั้นร่างระหงก็ยกมือไหว้ลากลับ คุณพันธุรพี แทบร้องวี้ดๆ กับกิริยายโสโอหังที่แสนขัดเคืองตา หล่อนเรียกหา?)กชายลั่น และพอเจอหน้า คุณพันธุรพีก็พูดออกมาราวกับมังกรพ่นไฟ
“แม่บอกแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งเรื่องของมัน แล้วเป็นไง มันมาถอนหงอกถึงบ้าน ฤษด์นะฤษด์ แล้วก็ไม่ออกมา ปล่อยให้แม่รับมือมันคนเดียว” แว่นตา
นายแพทย์สฤษด์คุณยักไหล่ เมื่อครู่ตอนที่กาซะลองมาเขาก็อยู่ แต่ที่ไม่ ลงมาเพราะไม่กล้าสู้หน้าหลานสาว ใครจะนึกว่าเรื่องที่พูดกันแค’นี้’จะวิ่งไปชนหู นักข่าว
ร่างระหงในชุดดำยิ่งดูหมองเศร้าเมื่อเทียบกับชุดชมพูกระจ่าง ไม่ได้คุยถึงเรื่อง ที่ศรานตาเกริ่นไว้แต่กลับถามไปอีกทาง
“มาหาเราถึงนี่ได้ มีธุระอะไรรึเปล่าอุ๊”
“ก็ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก” วางอัลบั้มรูปบนตักลง ก่อนหยิบหนังสือพิมพ์ ที่ถือมาด้วยขึ้นมา ยิ้มพราวในสีหน้าเมื่อบอก
“เพียงแต่อยากจะมาแสดงความยินดีด้วย เรื่องที่ปีบประกาศหมั้นกับคุณ
ดีสธร”
แม้จะรู้ข่าวมาก่อนจากไลลา แต่เมื่อเห็นหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ตรงหน้า กาชะลองก็อดเสียวแปลบไม่ได้
จะจ้องหำลายกันไปถึงไหน ยายเพิ่งเสียไปทั้งคน จะมีคนบ้าที่ไหนประกาค
หมั้น!
เห็นสีหน้าที่ทั้งซีดทั้งเขียว พยาบาลสาวก็ลอบยิ้มอย่างสาแก่ใจก่อน ‘ใส่’ ต่ออย่างไม่ยั้ง
“แต่เสียดายจังนะ คุณยายไม่อยู่ ไม่งั้นคุณยายคงจะปลื้มมากที่หลานสาว คนโปรดจะได้เป็นฝืงเป็นฝา”
“แต่บางทีเราว่าคุณยายไม่อยู่ฟังก็ดีเหมือนกันนะ ไม่งั้นคงปวดใจมากที่ หลานสาวมีข่าวได้ไม่เว้นแต่ละวัน แถมแต่ละข่าวยังไม่สร้างสรรค์”
“ข่าวแต่งงานน่ะเหรอไม่สร้างสรรค์ เป็นเรานะจะประกาศให้ทั่วเมืองเลย”
“เหรอ เมื่อไรล่ะ เราจะได้รอฟัง”
“ไม่รู้สิ ยังไม่ได้คุยกับศกเลย แต่คงอีกไม่นานหรอก อาจจะหลังปีบ”
คนพูดพูดด้วยนาเสียงจริงจังจนคนฟังอดฉุนไม่ได้ เปล่า! ไม่ได้ฉุนพยาบาล สาวคนสวย แต่ฉุนไปถึงใครคนนั้น เขาก็รู้ว่าใครเป็นที่หมาย แล้วจะมาหว่าน เสน่ห์กับหล่อนอีกทำไม
อีกคราที่ศรานตาลอบยิ้มในสีหน้า ถึงกาซะลองจะเป็นนักแสดงที่Iด่งดัง แต่พอถึงเรื่องของตัวเอง ฝายนั้นกลับปกป็ดไม่เคยมิด ไม่ใช่เดี๋ยวนี้ แต่เป็นมา ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ไม่งั้นหล่อนคงไม่ลงทุนมาป่นจนหัวหมน…
“แล้วตกลงจะแต่งวันไหนล่ะ เราจะได้เตรียมตัวตัดเสือผ้า” แหย่ต่อ หวัง จะให้อีกฝ่ายเต้นเร่าๆ ตามนิสัย แต่กาซะลองกลับตอบเสียงเรียบ