Day: January 13, 2016

กือดี1ม่มีที’สันสุด คุณพันธุรพีคำรามในใจ เหยียดริมสปากออกบอก เสียงกร้าว “แกมีธุระอะไร” ■ปีบอยากรู้เรื่องที่คุณน้าว่าปีบจะแต่งงานกับคุณดิสธร” คุณพันธุรพียักไหล่ สฤษด์คุณเคยมาเปรยๆ ให้ฟังเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิด ว่าลูกชายจะเอาจริง เดินเฉียดร่างบอบบางไปอีกทาง  แว่นตากันแดด “คุยทำไม ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว บารมีของท่านรัฐมนตรีสมศักด คงคุ้มกะลาหัวแกกับคู่รักของแกได้” “คุณยายเล็กคะ” หลานสาวเอ่ยเสียงเครียด คุณพันธุรพีเมินหน้าหนี กาซะลองกำมือแน่น กิริยาเซ่นนี้ผู้เป็นยายไม่เคยทำ แว่นกันแดด “ปีบไม่จำเป็นต้องอาสัยบารมีใครมาคุ้มกะลาหัวในเมื่อปีบไม่ได้ทำผิดอะไร” “การที่แกกับนายดิสธรวางแผนฆ่าคุณพี่น่ะหรือไม่ผิด!” แม้จะได้ยินมานับครั้งไฝถ้วน แต่แรงสะเทือนใจก็ไม่เคยลดหย่อนเลย ล’กครา กาซะลองเม้มปากแน่น ความเคารพที่ยังมีกันอยู่ทำให้หญิงสาวได้แต่ สะกดอารมณ์ที่จะไม่เอ่ยวาจาก้าวร้าวออกไป “ค่ะ ปีบไม่เคยทำผิดอะไร ไม่ได้ทำผิดอะไร โดยเฉพาะเรื่องที่ทำให้คุณ ยายจากไป” “เอาไว้ให้ฉันมีหลักฐานก่อนเถอะแม่ปีบ แกดิ้นไม่หลุดแน่” “คงจะเสียเวลาเปล่าค่ะคุณยายเล็ก เพราะปีบไม่ได้ทำ…

“ที่ผมพูดก็เพราะหวังดีกับปีบ อย่างน้อยหากหลักฐานมันปรากฎชัด ปีบจะไดไม่เจ็บตัวมากกว่านี้” “ถ้ามันเลวจริงๆ ก็ช่างหัวมัน ฉันไม่สนใจแล้ว ชื่อเสียงวง^ตระกูลแคนั้ก็ ปนปี เออ ฤษด์” ผู้เป็นมารดาเปลี่ยนเรื่อง สีหน้าแม้จะเหนื่อยหน่ายแตกจริงจัง แว่นตากันแดด “แม่ขอยืมเงินหน่อยนะ จะไปเที่ยวต่างประเทศ ไม่ไหว อยู่ที่นี่มีแต่คนโทร มา ปวดหัวที่สุด” ”ผมไม’มีครับแม่ หุ้นส่วนเพิ่งแจ้งมาว่าปีนี้บริษัทขาดทุน อาจจะต้องเติม เงินลงไปอีกถ้าไม่อยากปิดบริษัท” “แกก็ปิดไปสิ” นั้าเสียงไม่อินังขังขอบ “ไอ้โรงงานของเล่นของแกฉันไม่เคยเห็นได้กำไรสักปื มีแต่ขาดทุนจะเจ๊ง มิเจ๊งแหล่” “แม่ก็รู้ว่าผมรักของผม” ลูกชายพูดเสียงอ่อย ผู้เป็นแม่เลยได้แต่ค้อน ลมค้อนแล้งบอกเสียงเครือ “งั้นก็ช่วยออกข่าวหน่อยแล้วกันว่าฉันไปพักผ่อนต่างประเทศ” เห็นสีหน้าลูกชายคล้ายฉงน คุณพันธุรพีก็ตวาดแว้ด แว่นกันแดด “ขืนบอกว่าอยู่เมืองไทย ฉันก็ขายหน้าเขาหมดสิ จริงๆ น้า…

“นะดอกปีบ กลับบ้าน” “ฉัน..: ^ “อย่าบอกนะว่าคุณคิดจะตามรถคันนั้นไป” จักรยานล้อโต หญิงสาวสบตาคร้ามนิ่ง เขาข่างรู้!จหล่อนไปเสียหมด ใซ่! หล่อนคิดที่ จะตามรถคันนั้น!ป อย่างน้อยก็ได้,พิสูจน์ให้รู้ว่าสิงที่เห็นคือเรืองจริงหรือลวง! “ไม่ทันแล้วล่ะ ปานนี้เขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว” “แต่ฉันจำทะเบียนรถได้ จำลักษณะรถได้ คุณช่วยฉันตามหาได้มั้ยคะศกร ว่ารถคันนั้นเป็นของใคร ใช่ลุงคำปนหรือเปล่า” ในตาคู่นั้นมีความจริงจังจนผู้ฟังไม่กล้าปฏิเสธ ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิง ตอบรับ ก่อนบอกอีกครั้ง ทอดเสียงอ่อนจนกาซะลองรู้สืกได้ถึงความเป็นห่วง ความห่วงใยที่อบอุ่นจนโจหญิงสาวแทบหลอมละลาย แต่พอคิดไปถึงศรานตา ความหวามไหวก็แทบมลาย เรื่องระหว่างเขากับหล่อนจะเป็นไปได้อย่ฬ1ร 1*4 เมึ่อพยาบาลสาว11ระกาศออกขนาดนั้น อีก,เม่นานคงมีข่าวดี ปฏิเสธเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ผู้กองหนุ่มหายอมไม่ “ขืนปล่อยให้คุณกลับเอง คุณคงจะเหาะมากกว่าขับรถ” ”ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า” จักรยาน fat bike “คุณไม่เป็น…